Ne scias mi pri la motiv'
ke vi de mi estiĝis for'
kaj kun malĝojo restis mi
kaj adiaŭo eblis ne.
Vi markis min en mia vivo
de viv', ĝis mort' en mia kor'
kaj venas tim' je estontec'
kaj la soleco estas ĉe la pord'.
kaj mi, mi tiom multe amis vin,
mi tiom multe amis vin.
Mi kuras, fuĝas de ĉi ombro,
en sonĝo venas l' estintec',
kaj en la ĉambro sur la mur'
vidiĝas via foto nur.
Al mi ne venu ĉi memor',
mi translokiĝu al tre for'
al ie ajn kie ne estu
tiu pensad' rea pri vi
Faru vi liston de grandaj amikoj Kiujn pli vidis de antaŭ dek jaroj Kiom da ili vi vidas plej ofte Kiom da ili vi ne plu renkontas Faru vi liston de revoj havitaj Kiom da ili vi ne revas plu Kiom da amoj por ĉiam ĵuritaj Kiom da ili nun restas tenitaj
Kie ankoraŭ vi mem rekoniĝas El fotoj aŭ ĉe la nuna spegulo Ĉu nunaj trajtoj konformas al planoj Kiom da neakceptitaj amikoj Kiom da sondoj pri eblaj misteroj Kiom da ili vi plene komprenis Kaj da sekretoj de vi plenzorgitaj Kiom stultiĝis, nenia scivolo
Kiom da tuj rifuzitaj mensogoj Kiom da ili rakontis vi mem Kiom da misoj saniĝis tra l' tempo Eĉ la plej bonaj havitaj de vi Kiom da kantoj vi tiam ne kantis, Nun vi sufloras por tenadi vin Kiom da homoj vi iam amadis Kaj nun vi kredas, ke amadas vin
Faru vi liston de grandaj amikoj Kiujn pli vidis de antaŭ dek jaroj Kiom da ili vi vidas plej ofte Kiom da ili vi ne plu renkontas Kaj da sekretoj de vi plenzorgitaj Kiom stultiĝis, nenia scivolo Kiom da homoj vi iam amadis Kaj nun vi kredas, ke amadas vin
En ĉiu loko, jen espero, En ĉiu tristo, jen deziro Pri la feliĉo, kaj en vivo Nur kareso, kaj momento Sen doloro, stranga sento.
Kaj iru sambo trista Montri, ke por ni ekzistas Povo en la am'. Certe pro vi ĝojon havos homo, Kiu ne plu kredas, jam.
Pasas tag', monato, jaro, Kaj pligrandiĝas dezerto, Ambici', ĵaluz', eraro Kaj tiel plu, jen la sperto. Homoj pasas sur la mondo Kaj ne lasas eĉ saŭdadon, Do neniam havis ĝojon Nek hazardan bonagadon.
Mi tre ŝatas mian sambon, Kaj mia korsento aktivas. Tiu estas la plej bela Vojo en kiu mi vivas. Mia sambo emocias Kiam amo estas vero, Kaj emanas, disradias En la plej pura libero.
Hej, bonamiko Charlie Hej, bonamiko Charlie Brown, Charlie Brown
Se deziras vi, mi montros tuj Ĉefurbon de San-Paŭlo, teron de l' pluvetoj Se deziras vi, mi montros tuj Bahion de Caetano, kaj de la poetoj
Se deziras vi, mi montros tuj La plej belajn virinojn certe sen egal' Se deziras vi, mi montros tuj En Rio-de-Ĵanejro dum la karnaval'
Se deziras vi, mi montros tuj Vinicius de Moraes kaj ankaŭ Jorge Ben Se deziras vi, mi montros tuj La maĉon de Flamengo, granda fenomen'
Se deziras vi, mi montros tuj Luiz Gonzaga, reĝo de mia bajan' Se deziras vi, mi montros tuj La tuton de Brazil' en kor' de l' brazilan'
Rim: - Charlie Brown = rolulo el fama usona bildstrio. - San-Paŭlo kaj Rio-de-Ĵanejro = brazilaj urboj. - Caetano Veloso, Vinicius de Moraes, Jorge Ben kaj Luiz Gonzaga = brazilaj popularaj artistoj. - Flamengo = unu el la ĉefaj brazilaj futbalteamoj. - bajano = brazila nordorienta muzikstilo
Jen la suno, jen la luno, jen du malsamaj astroj
Jen vikingo, jen urbano, jen la plej malsamaj homoj
Jen vi kaj mi, akvo kaj oleo
Jen vi kaj mi, akvo kaj oleo
Jen mandrilo, jen ŝakalo, jen du malsamaj bestoj
Jen kastelo, jen igluo, jen la plej malsamaj domoj
Jen vi kaj mi, akvo kaj oleo
Jen vi kaj mi, akvo kaj oleo
Jen pomsuko, jen veneno, jen malsamaj trinkaĵoj
Jen vi kaj mi, akvo kaj oleo
Rim: Registrita en la albumoj Ŝako, de La Porkoj: Vinilkosmo, 1999 (aĉetu ĝin ĉi tie) Revolucio en pajleraro, de Ale Kosabela: Vinilkosmo, 2009 (aĉetu ĝin ĉi tie)
(Originala titolo: C'era un ragazzo che come me amava i Beatles e i Rolling Stones) Verkis: Franco Migliacci k Mauro Lusini Traduko el la itala: James Rezende Piton
Estis junulo, Li kiel mi Ŝategis "Beatles" kaj "Rolling Stones" Mondovaganto, La hejma dom'
Troviĝis en la usona land'
Ne vere bela, Tamen ĉirkaŭ li Virinoj svarmis, ĉiam pli Li kantis "Help!" kaj "Ticket to Ride" Aŭ "Lady Jane", aŭ "Yesterday"
Li kante pledis por liberec' Ĝis kiam venis al li leter' Lian gitaron ricevis mi, Oni kunvokis lin al Uson'
Ne plu Rolling Stones... Ne plu Beatles-son'... Laŭdire li en Vjetnami' Pafados al Vjetkong'
Estis junulo, Li kiel mi Ŝategis "Beatles" kaj "Rolling Stones" Li tre vagadis, Kaj fine al la grandmilito en Vjetnami'
Li longajn harojn ne portas plu Ne ludas la gitaron, sed Nur instrumenton kun ĉiam la Solsola noto: Ra-ta-ta-ta
Ne plu amikoj, Ne plu fanar', Nur pereantoj ĉirkaŭas lin, Li al la hejmo ne iros plu, Ĉar li pereis en Vjetnami'
Ne plu Rolling Stones... Ne plu Beatles-son'... Ĉe l' brusto ne plu estas kor', Nur eta medalar'
La barko, ho mia kor' ne eltenas
Tian turmenton kaj ĝojon
Kaj ĉe mi, kor' ne kontentas
La tago, la marko, ho mia kor'
Haveno, ne
Navigado precizas
Vivado ne precizas
La barko, nokta ĉielo tre bela
Rido libera, perdita
Horizonto, frumateno
La rido, la arko de l' frumateno
Haveno, nenie
Navigado precizas
Vivado ne precizas
La barko, aŭtomobilo brilanta
Relo libera kaj bruo
De la dento sur la vejno
La sango, la marĉo, la bruo lanta
Haveno, silento
Rim: En la originala teksto troviĝas vortludo, ĉar la portugallingva vorto "preciso" havas du sencojn: "necesa" kaj "preciza"; kaj popola diraĵo tekstas "navegar é preciso", t. e. "navigado necesas". Do Veloso volas diri, ke "navigado necesas, tamen vivado ne precizas", uzante la saman vorton. La tradukinto decidis same uzi saman vorton, ĉar ja navigado ankaŭ precizas...
Malgraŭ la tuta famo, la tuta amo, la tuta dramo, la tuta lamo,
Oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas la flamon
Malgraŭ la persistemo, la tuta skemo, multe da ĝemo pro la sistemo,
Oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas la gemon
Malgraŭ la tuta polvo kaj ĉiu ĵuro
Pri la envolvo, pro la cenzuro,
Plu mankas solvo, ne estas la lumturo
Malgraŭ la poezio, la tuta scio, la apatio kaj la envio,
Oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas la krion.
Malgraŭ nia elano, tuta ĉampano, pli da ĉikano kaj ĉarlatano,
Oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas la planon.
Malgraŭ la tuta roko, la tuta bloko, la tuta ŝoko en ĉi epoko,
Oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas la vokon.
Malgraŭ tuta l' aprezo, tuta sintezo, la tuta prezo, la tuta lezo,
Oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas la tezon.
Malgraŭ via okulo - ho! kaj la postulo - hej!, pro la ĉefulo - ve! kaj la fistulo - fi!,
Oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas, oni antaŭenigas la rulon - ja!
Malgraŭ premanta koro, ni sen laboro,
La malfavoro, malbonhumoro,
Ni trapuŝante iras, ni trapuŝante iras, ni trapuŝante iras
Ni per trapuŝo portas la gloron!
Malgraŭ ĉiu emblemo, ĉia problemo,
Tuta sistemo kaj Ipanemo,
Ni trapuŝante iras, ni trapuŝante iras, ni trapuŝante iras
Ni per trapuŝo metas la gemon!
Malgraŭ la tuta famo, tuta biero,
La tuta lamo, ni sen monero,
Ne estas solv’, al ni mankas kohero.
Malgraŭ la ĉiutago, verda papago,
La tuta ago kaj la reago,
Ni trapuŝante iras, ni trapuŝante iras, ni trapuŝante iras
Ni per trapuŝo donas la pagon.
