Vojaĝo

(Originala titolo: Viagem)
Verkis: João de Aquino k Paulo César Pinheiro
Traduko: Wel

Ho tristeco min indulgu,
mi ĵus adiaŭas,
renkonte jam venis al mi poezio,
sur ĉi matenruĝo ekas la vojaĝ'.

Jam ni iras dece rajde
sur leĝera vento dolĉe susuranta,
kiu por ni venis
post longa promeno disde vasta mar'.

Tuj ni estos ĉe la stelo kiu ekmatene
ankoraŭ sin montras sed kiu decidis
por ni du kaŝiĝi
kvazaŭ bub' en lud'.

Sur ĉi tiu klara nubo,
poezio mia, faru etan halton,
kanzon' ĉu ne decas,
ĝia melodio disu tra l' aer'.

Vidu, ekaperas birdoj
blankaj, poezio, ili nian valson
dancas tra ĉielo
kiun jam ornamis tutan sunradi'.

Ho poezio min helpu,
mi volas rikolti rozojn, aspleniojn,
daliojn, liliojn
ĉe l' verda kamparo, ĉi ĉielĝarden'.

Sed vi restu en trankvilo, mia poezio,
ĉar nin gvidos reen lumradia stelo
kiam ĵus la teron adiaŭas lun'.

Aŭ nu eble, kiu scias,
ni nur reen venos sur ĉeval' brunruĝa,
la alzano nokta,
kies nom', divenu, estas lunradi'.

Vidu kaj elŝutu la muziktekston kun akordoj (x-sistemo).




Vidu aliajn tradukojn:
Vojaĝo
Vojaĝo

Vojaĝo

(Originala titolo: Viagem)
Verkis: João de Aquino k Paulo César Pinheiro
Traduko: Cícero Soares

Ho, Malĝojo, min pardonu
mi vojaĝo-pretas
nun la Poezio
venis miaflanken
jam tagoheliĝas
ni vojaĝos for

Per rajdado senbileta
sur dorso malpeza
de l' molmola vento
vento devenanta
jam de malproksime
de la mara kor'

Ni vizitos belan stelon
de frua sunpleno
laŭdire perdita
en la frumateno
sed ĝi ja kaŝiĝas
per luda petol'

Sidu sur ĉi nuba helo,
mia poezio,
al nia orelo
portu kanton belan
ni aerprisemu
per muzikodor'

Kiom da flugiloj blankaj,
mia poezio,
dancas nian valson
tra l' ĉiel'. Kaj Dio
ĝin brode ornamas
per suna kolor'

Ho, min helpu, poezio,
Mi plukos liliojn
rozojn, adiantojn
tra verdaj ebenoj
nomataj ĝardenoj
de l' ĉielfavor'

Sed vi povas trankviliĝi,
mia poezio,
ĉar ni turnalvenos
sur gvidanta stelo
sub lunluma helo
de l' noktiĝa hor'

Kial ne l' eventualo
de reveno kuna
sur bruna ĉevalo
la nokta stalono
ĝia nomo - luna
fulmo de Amor'


Rim: La partituro de tiu ĉi muzikaĵo estas disponebla ĉe Klubo Brazila Muziko.

Vidu kaj elŝutu la muziktekston kun akordoj (x-sistemo).




Vidu aliajn tradukojn:
Vojaĝo
Vojaĝo

Vojaĝo

(Originala titolo: Viagem)
Verkis: João de Aquino k Paulo César Pinheiro
Traduko: Ivo Pinto Magalhães

Ho, malĝojo, min pardonu, jam la sun’ aŭroris.
Venis min viziti mia poezio
Por min korinviti al forvojaĝad’.
Iru ni kunvojaĝante en la milda sino
De l’ freŝa venteto, kiu venas lante
Antaŭ longa tempo el la fora mar’.

Iru ni ĉi-sunleviĝe al aŭrora stelo,
Kiu ŝajne solas vagante sen celo,
Sed infanpetolas kaŝludante ja.
Side en la nubo klara, faru vi kanzonon,
Poezio kara, kune ni dissendu,
Dolĉajn melodiojn meze de l’ stelar.

Kiom da birdetoj blankaj, vidu poezio,
Dancas nian valson en ĉielo blua
De l’ tago brodita per la sunradi’.
Ho, min helpu poezio, mi rikoltos florojn,
Adiantojn belajn, en la verdaj kampoj,
De vi alnomataj la Ĝarden’ de Di’.

Sed, ni promenadu pace, mia poezio,
Ĉe klarego luna, en la gvida stelo,
Dum la nokto-sino revenados ni,
Aŭ laŭeble kunrajdante sur ĉeval’ alzana,
Nokte galopanta, nomata Lumego,
Lumego venanta el la lunradi’


Rim: La partituro de tiu ĉi muzikaĵo estas disponebla ĉe Klubo Brazila Muziko.

Vidu kaj elŝutu la muziktekston kun akordoj (x-sistemo).




Vidu aliajn tradukojn:
Vojaĝo
Vojaĝo