Verkis: Carlos Imperial
Traduko: Émerson dos Santos
Ĉi matene mi vekiĝis plena je sopir'
Mi trovis tiun foton de unua la renkont'
Mi sidis sur la benk' de tiu placo, ĉar en ĝi
Komenciĝis nia amrakont'
Mi sentis ke birdetoj tre facile min rekonis
Kaj malgajigis ilin ĉiujn mia tragedi'
Do ili tuj silentis kaj ĉi-kanton mi komponis
Ĉar nin invadis la melankoli'
Refreno:
La sama placo, la sama benko
La samaj floroj, la sama ĝarden'
Jes, ĉio samas, mi tamen tristas
Ĉar vi forestas kaj restis nur malplen'
En tiu bela arbo mi, pro nura amopruv',
Gravuris etan koron sen prudento aŭ talent'
La koro daŭre restas, malgraŭ suno, malgraŭ pluv'
Ĉu la sam' okazis al la sent'?
Ja samas la gardisto, kiu iam kaptis min
Prenantan flavan rozon el ĝarden' por via plaĉ'
Ja samas tobogano, samas ankaŭ balancil'
Infanoj daŭre kuras sur pejzaĝ'
(Refreno)
Jen tiu maljunulo, kiu spektis mian peton
Pri koramikiĝo, tiu grava kompromis'
Jen ankaŭ la vendisto, kiu vidis la rideton
Sur vizaĝoj post l' unua kis'
Ni kreskas, pliaĝiĝas, vivo daŭras, pasas tempo
Kaj bonajn la memorojn ni kunportas al estont'
Mi memoros ke en tiu placo, tiu benko,
Komenciĝis nia amrakont'
(Refreno)
Vidu alian tradukon:
La placo
