Iama flika volvotuko de vi farita El peco kaj pec’ kunlige kudrata estis Ĝi taŭgis por nia ŝirmo dum malriĉo nia En tiu flika volvotuko ni varme nestis
Nuntempe dum vivo riĉa de vi ĝuata Vin ŝirmos fajna ŝika tuko el saten’ Sed kiam malvarmon sentos la korp’ malsana Memoru pri l’ volvotuk’ kaj pri ammien’
Mi certas ke vi ne memoras pri epok’ severa Ke kune kun mi vi strebis por la flikmetio Kaj nun en la ĝoja vivo abundas ĉio Mi certas ke vi nun forgesis pri la tuk’ mizera
Unu, du - riz' kaj ragu' Tri, kvar - kariokar' Kvin, ses - pure' kaj fles'! Sep, ok - jen maniok' Naŭ, dek - por fin' bifstek'!
Rim: Tiu ĉi versareto, kvankam ne estas strikte "muziko", posedas kelkajn el la muzikaj karakteroj: ritmo, rimo, ĥoro, oni povas rondodanci ĝin...
En la portugala (eble ankaŭ en aliaj latinidaj lingvoj), oni nomas tian recitaĵon "parlenda". Laŭ Dicionário Houaiss da Língua Portuguesa (unu el la plej respektataj vortaroj de la brazilportugala lingvo), "parlenda" signifas "porinfana rimaĵo uzebla en ludoj aŭ kiel enmemoriga tekniko".
Do, eĉ sen melodio aŭ harmonio oni akceptis ĝin en Kolekto Brazila Muziko. Krome, specife tiu ĉi foje estas uzata kiel komplemento al la porinfana kanto "Marcha soldado", el kiu troviĝas tri tradukoj en Kolekto Brazila Muziko.
Por ama dolor' mi serĉis kuracon en vivo diboĉa Kun la Noktofloro en iu bordelo de suburba kel' La ama dolor' disipiĝas for per amo pli kroĉa Fikuracon por mia kora angor' provizu bordel'
Kaj kiam la nokto ve agoniadas sub heleg' aŭrora La kamaradoj de l' vivo diboĉa ekiris al lit' Min same forlasis la Noktofloro post amor' deĵora Fermiĝis la pordoj tutsola denove foriri devis mi
Foriri kiele? Se mi nur elvagos sen celita voj' Rezonon vualas profunda malĝoj' En iu bordelo de suburba kel'
Mi fordrinkis ja kaj tute ne povas rememori ĝin La nomon de tiu ĉiesulin' La Noktofloro de l' blua bordel'
Olda negr' iris for el Bahio Tiun tagon regis plor' Kaj kapoejron angolan Tiun tagon li lasis for
Tre malgajis la foriro Kun la majstroj en memor' Al la majstroj li diris Larmotene el la kor’:
"Min pardonu majstro Pastinha Min pardonu moŝt’ Aberrê Adiaŭ majstroj bonvolaj Kapoejron angolan mi ne vidos ve"
Ploru olda negro ploru Ploru ĉar vi vidos ne Ploru olda negro ploru Kapoejron angolan vi ne vidos ve
Ploru olda negro ploru Ploru ĉar vi vidos ne Ploru olda negro ploru Kapoejron angolan vi ne ludos ve
Rim (N.T.): - Pastinha: Proksimuma prononco: Pasĉinja. Vicente Ferreira Pastinha (Salvadoro, 5a de aprilo 1889 - Salvadoro, 13a de novembro 1981) estis unu el la plej grandaj kapoejromajstroj de ĉiuj tempoj kaj la plej grava disvastiganto de la kapoejra stilo nomata angola, brazila kreaĵo,
kiun karakterizas malrapida, proksimplanke malalta luktado, kiu speciale atentas al la ritoj kaj tradicioj de la arto.
- Aberrê: Proksimuma prononco: Abehe’. Kromnomo de Antônio Raimundo Argolo (Salvadoro, 6a de aŭgusto 1894 - Salvadoro, 10a de septembro 1942). Li estis lernanto de Majstro Pastinha, al kiu li helpis rekomenci la publikan praktikadon de angola kapoejro, post registara subpremado. Ankaŭ li estis granda kapoejromajstro, kiu eble rekte instruis al la lirikulo.
Iru for, fermu la pordon Frostas mi Iru for ĉar tuj mi ploros Frostas mi Mi min ŝlosos por ĉiama enfermiĝ' Por de l' revoj la saporokonserviĝ'
Mi memoras januaron Kiam sun' donacis vin Mian novjaran donacon Kiun frost' nun portis for
Mi petas do sinjor' sun' Al mi redonu Virĝinjan
Rim (N.T.): Al kantistoj, kiuj emas surprizi la spektantaron per ŝanĝo de la teksto je la fino de la kanto, mi lasas la belan duan strofon tradukitan de Cícero Soares:
Mi memoras januaron Kiam vin donacis Sun' Mian novjaran donacon Kiun frost' forportis nun
